Το τρίτο στεφάνι (από την οπτική γωνία του πατέρα) (Δεβριάδης Δ.)

Όταν τελείωσε το γυμνάσιο ήθελε να πάει στο πανεπιστήμιο να σπουδάσει νομικά. Στο σχολείο ήταν πάντα πρώτη στην έκθεση ιδεών και στην ιστορία. Εγώ την ενθάρρυνα , ήμουνα προοδευτικός άνθρωπος , πιστεύω στη χειραφέτηση των γυναικών. Άσε την μωρέ να πάει κάνα δυο χρόνια να ξεσκουριάσει το μυαλό της , της έλεγα. Αλλά η μαμά είχε την αντίληψη ότι η θέση των γυναικών είναι στο σπίτι και μοναδικός τος προορισμός είναι ο γάμος κι η ανατροφή των παιδιών τους. Αλλά δεν την αδικώ εντελώς. Έχει δουλέψει η ίδια σε όλη της τη ζωή σαν άντρας και καλύτερα από άντρας , κι έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο γάμος είναι η πιο εύκολη δουλειά για τη γυναίκα. Η μαμά δεν ήθελε να βγει η κόρη μας στην βιοπάλη. Νόμιζε η μαμά ότι αν σπούδαζε νομικά θα έπαυε να είναι γυναίκα. Αν είναι να της γίνει σουφραζέτα της έλεγε πολλές φορές όταν την έβλεπε να διαβάζει τα φιλοσοφικά βιβλία από την βιβλιοθήκη μου , να σηκωθεί και να φύγει από το σπίτι μας. Εγώ αναγκάστηκα να υποχωρήσω και την συμβούλεψα να κάνει κι εκείνη το ίδιο. Δεν ήθελα να την πικράνω. Την εποχή εκείνη η υγεία της άρχισε να υποσκάπτεται. Από την άλλη δουλειά κινδύνευε να πάθει υπερκόπωση.

Δεβριάδης Δημήτρης