Παύλου Νιρβάνα«Ἰδοῦ ὁ Νυμφίος ἔρχεται» - Χαρακτηρισμός προσώπων. (π. Καντάς Σ.)

  Ἡ Ταρσίτσα εἶναι μιὰ γυναίκα ποὺ ἔχει περάσει τὰ ἐξήντα καὶ περιμένει τὸν "Νυμφίο", τὸν γαμπρό, νὰ ἔρθει στὴ ζωή της. Βλέπουμε τὸν πόθο καὶ τὴν ἐπιθυμία τῆς Ταρσίτσας νὰ πραγματοποιήσει τὸν παραδοσιακό ρόλο τῆς γυναῖκας, νὰ παντρευτεῖ καὶ νὰ ἔχει μιὰ οἰκογένεια, κάτι που ὅμως δὲν ἔχει επιτευχθεῖ. Ἡ ίδια ἐρμηνεύει τὸ τροπάριο τῆς ἐκκλησίας ὡς ὐπόσχεση γιὰ μιᾶ μυστική προσμονή τοῦ «Νυμφίου» καὶ ζεῖ μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι μία μέρα αὐτός θά ἔρθει.

Οἱ προσδοκίες, οἱ ἀπογοητεύσεις καὶ ἡ μοναξιά τῆς Ταρσίτσας, ἡ ὁποία ἔχει περάσει τὰ χρόνια της χωρίς νὰ ἐκπληρώσει τὰ ὄνειρα ποῦ εἶχε γιὰ τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια, μέσα από τὶς σχέσεις της μὲ ἄλλους χαρακτῆρες, ὅπως ὁ παπάς, ἡ ζωή της φαίνεται νά εἶναι μία ἀτελείωτη ἀναμονή, γεμάτη ἀμφισβητήσεις καὶ ἀπογοητεύσεις.

Ὅταν μετακομίζει στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ ζήσει μὲ τὸν παπά, βλέπει πῶς οἱ καιροί ἔχουν ἀλλάξει, ὅπως καὶ οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅτι ἡ πραγματικότητα εἶναι πολύ διαφορετική ἀπό τὰ ὄνειρα καὶ τὶς προσδοκίες της. Ἡ Ταρσίτσα ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ ζωή της ἔχει περάσει χωρίς νά ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι της καὶ πῶς ἔχει γεράσει χωρίς νὰ ἔχει ζήσει αὐτό που εἶχε ὀνειρευτεί. Ἡ Ταρσίτσα  εἶναι γεμάτη συναισθηματική ἔνταση καὶ προβληματισμούς γύρω ἀπό τὶς προσδοκίες της,  καὶ τὴν προσωπική της ἀπογοήτευση   ἀγωνίζεται γιὰ μὶα ζωή που ποτέ δὲν ἦρθε.

Ὁ παπάς, μὲ τὴ σοφία καὶ τὴν ἐμπειρία του, εἶχε πάντα μιὰ λύση γιὰ κάθε πρόβλημα. Παρά τὴν αὐστηρότητά του καὶ τὶς πολλές συμβουλές ποὺ ἔδινε στὴν Ταρσίτσα, ἡ ζωή του ἦταν γεμάτη ἀντιφάσεις. Παρόλο που κήρυττε τὴν ἀρετή καὶ τὴν ἐγκράτεια, συχνά ἐπέλεγε τὴν εὔκολη λύση καὶ ἀπόφευγε τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ ζωή τῶν ἄλλων. Εἶχε τὶς γνωριμίες καὶ τὶς δυνατότητες νὰ βοηθήσει τὴν Ταρσίτσα, ἀλλά δυστυχῶς δὲν τὸ ἔκανε ποτέ, ἴσως γιατί ἤξερε ὅτι μὲ τὸν καιρό η ζωή τὴν εἶχε προδώσει. Ταυτόχρονα, διατηροῦσε μία στάση ρεαλιστική καὶ συντηρητική, ἐστιάζοντας στὶς ὐλικές ἀνάγκες καὶ στὸ συμφέρον.

Ἡ Ἀννίτσα ἦταν ἕνα κορίτσι γεμάτο ἐνέργεια καὶ ζωή. Μὲ τὴν ἀθωότητα καὶ τὴν ἀφέλειά της, συχνά ἀκολουθοῦσε τὴν καρδιά της, χωρίς νὰ σκέφτεται τὶς συνέπειες τῶν πράξεών της. Κατά συνέπεια, ἡ Ταρσίτσα, ὁ Παπάς καὶ ἡ Ἀνίτσα, ἀν καὶ βρέθηκαν ἀντιμέτωποι μὲ δύσκολες καταστάσεις, κατάφεραν νὰ διατηρήσουν τὴν ἀνθρωπιά τους καὶ τὴν ἀφοσίωσή τους στοὺς ἄλλους.  Οἱ ζωές τους μᾶς διδάσκουν ὅτι ὁ πραγματικός ἠρωισμός δέν εἶναι μόνο στὶς μεγάλες πράξεις, ἀλλά καὶ στὴν καθημερινή προσπάθεια νὰ σταθοῦμε δίπλα στοὺς ἄλλους, νὰ τοὺς βοηθήσουμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὸ σωστό, ἀκόμη κι’ ὅταν οἱ συνθῆκες εἶναι δύσκολες."

Πατήρ Σπυρίδων Καντάς